Στο διάβα της κοινωνικής εξέλιξης η εκπαίδευση λειτουργεί ως σταθερή αξία με υψηλό δείκτη πνευματικής ωφελιμότητας. Ο εκπαιδευτικός παράλληλα με το διδακτικό έργο που επιτελεί, συχνά -εντός του πλαισίου της ευρύτερης παιδευτικής του δράσης- καλείται να λειτουργήσει και ως πρώιμος σύμβουλος κατά την επικοινωνία του και αλληλεπίδραση προς τους διδασκόμενους. Ως ιδιαίτερη στόχευση, λοιπόν, του εκπαιδευτικού δε νοείται μόνο η πολυεπίπεδη θετικά προσανατολισμένη υποστηρικτική του παρουσία, αλλά και η ψυχοσυναισθηματική ενδυνάμωση και αρτίωση των μαθητών με τους οποίους συνεργάζεται. Ανεξάρτητα από το αν οι εκπαιδευόμενοι μαθητές είναι παιδιά, προέφηβοι ή έφηβοι, η παρουσία του εμπνευσμένου ή υποψιασμένου εκπαιδευτικού είναι εξόχως σημαίνουσα για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας και της στοχούμενης δια βίου ανάπτυξής τους.

Ο παρών συλλογικός επιμερίζεται σε τέσσερεις διακριτές ενότητες και πραγματεύεται ευρύτερα θέματα που συνάπτονται με τη Συμβουλευτική και την Εκπαίδευση: