Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΡΗΤΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ

Η μελέτη της Σωτηρίας Τριαντάρη διερευνά με συστηματικό τρόπο τις επιμέρους πτυχώσεις της Ρητορικής στη διαχρονία της, ως περιεχομένου διδαχής που συμβάλλει στην επικοινωνία και ταυτόχρονα ως υφολογικών σχημάτων και τρόπων που καθιστούν τελεσφόρα την άρθρωση των επιχειρημάτων. Χωρίς να αποστασιοποιείται από τον ιστορικό και ερμηνευτικό ορίζοντα που καθιέρωσε η έρευνα η συγγραφέας μελετά με μεθοδικότητα τις σχέσεις της γλώσσας με την πραγματικότητα και εστιάζει την προσοχή της στη λειτουργία του λόγου, καθώς και στις υφολογικές όψεις (δικανικός, συμβουλευτικός, επιδεικτικός) που προσλαμβάνει ανάλογα με τη χρήση του.

Με αφετηριακό σημείο τη Ρητορική του Αριστοτέλη, η οποία δεν συνιστά μόνον τον οδηγητικό θεωρητικό μίτο για ζητήματα ύφους και πίστεων, αλλά εξακτινώνεται και στην περιοχή των παθών και των ψυχολογικών μεταστοιχειώσεων που συντελούνται υπό την επενέργεια του λόγου, η συγγραφέας προβαίνει σε μία συστηματική και αναλυτική ανάγνωση των σημαντικότερων καταθέσεων, η οποία της επιτρέπει να εγκεντρίσει την γνωσιακή παρακαταθήκη περί Ρητορικής στην διερεύνηση σύγχρονων μορφών επικοινωνίας.

Το γεγονός ότι στις σελίδες του βιβλίου της κυρίας Τριαντάρη η Ρητορική συναρτάται με τη Φιλοσοφία και η διακρίβωση των σχέσεών τους με αφετηρία την κλασική σκέψη περιλαμβάνει και τη βυζαντινή περίοδο συνιστά μία ιδιαίτερη συμβολή στην έρευνα.