Περπάτησα μέρες πολλές Κι οι μέρες 'γιναν νύχτες Με το φανάρι της καρδιάς Πλήγωσα τ' άτρωτο σκοτάδι Ψάχνοντας σ' άδειες πολιτείες Σ' αδιέξοδους δρόμους Ανάμεσα σ' άγνωστους ανθρώπους Ώσπου η φλόγα μού 'καψε τα χέρια Τότε γύρισα τρέχοντας στο σπίτι Έκλεισα και μαντάλωσα την πόρτα Σφράγισα με πηλό τις χαραμάδες Να μη γλιστρήσει πίσω μου η νύχτα Με τρόμαξαν οι άνθρωποι Που είχαν ξεχάσει να φορέσουν Το πρόσωπό τους