ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΟ (ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ) - ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ (1940-2000)

Το βιβλίο περιέχει αυτοβιογραφικές μαρτυρίες. Οι μνήμες της παιδικής ηλικίας χρωματίζονται συχνά με τη δραματικότητα της εποχής, της αγωνίας και της θλίψης την ένταση, γιατί αυτά είναι που μένουν, ενώ τα κοινότοπα και συνηθισμένα γεγονότα χάνονται στη λήθη, με τα παιχνίδια που παίζει η μνήμη. Ως συνδετικό τμήμα ανάμεσα στα παιδικά χρόνια και στις σπουδές και σταδιοδρομία στο πανεπιστήμιο είναι η περίοδος της εφηβείας, όπου σχηματοποιείται ο χαρακτήρας του συγγραφέα και διαφαίνεται η στάση του, η επαγγελματική, που θα πραγματοποιηθεί στα επόμενα χρόνια.

Στη συνέχεια περιγράφονται οι συνθήκες της πανεπιστημιακής ζωής: το καθηγητικό κατεστημένο, οι βοηθοί, ο νόμος-πλαίσιο και τα παρεπόμενα. Υπάρχει και εδώ ένας συσχετισμός. Το καθηγητικό κατεστημένο λειτούργησε σαν δεύτερη κατοχή. Μέσα στο πανεπιστήμιο συνέβησαν γεγονότα, λίγο πολύ γνωστά στο ευρύτερο κοινό: αναξιοκρατία, ίντριγκες, ασυνέπειες και γενικά συμπεριφορές παρακμής μείωναν το επιστημονικό επίπεδο στον βαθμό του μηδενισμού. Μέσα σε τούτο το περιβάλλον, ο συγγραφέας ένιωθε τη φραγή της προσωπικότητάς του να τον πνίγει, ώστε να αποφασίσει κατ' ανάγκη ηθική να απομακρυνθεί από την alma mater σε εκούσια εξορία, εξορία που σώζει, και να μην μπορέσει οίκαδέ τ' ελθέμεναι και νόστιμον ήμαρ ιδέσθαι. Εκεί, ελεύθερος από τις πέδες της στασιμότητας, έμαθε να μη σιωπά.