Έχει συχνά επισημανθεί ο ρόλος των ομάδων σε κάθε τομέα της ζωής μας, στην κοινωνική μας ζωή, στο εργασιακό μας περιβάλλον ή ακόμα και στην οικογένειά μας. Σε καθεμία από αυτές τις περιπτώσεις, ένα σύνολο μεμονωμένων ατόμων αποφασίζει να εργαστεί συλλογικά για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων.

Ωστόσο, παρόλο που οι ομάδες βρίσκονται παντού και εμείς συμμετέχουμε σε αυτές συνεχώς, δεν τις εμπιστευόμαστε και πολύ. Πολλοί από εμάς έχουν να αφηγηθούν ιστορίες για ομάδες που έμοιαζαν να είναι ιδανικές για μια συγκεκριμένη εργασία, στην οποία τελικά απέτυχαν. Και όλοι έχουμε λόγους (ή δικαιολογίες) που μπορούν να εξηγήσουν αυτές τις αποτυχίες. Όμως οι εμπειρίες που έχουμε από τις ομάδες πάσχουν ακριβώς επειδή εμείς αποτελούμε μέρος τους.

Η μελέτη των ομάδων ως μοναδικό και διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο κοινωνικό φαινόμενο παρουσιάζει πλούσια δραστηριότητα, αντικατοπτρίζοντας τόσο τη σημασία όσο και τις άγνωστες πτυχές των ομάδων.

Εδώ επιχειρείται μια προσέγγιση βασιζόμενη στις προκλήσεις σε σχέση με το ζήτημα των ομάδων και μια κανονιστική προσέγγιση, η οποία επικεντρώνεται στον «τρόπο» διοίκησης μιας συλλογικότητας ή μιας ομάδας. Η κανονιστική αυτή προσέγγιση, ωστόσο, βασίζεται στην κοινωνική επιστήμη.