Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ 15ο ΑΙ.

«Στις ερευνητικές μας αναζητήσεις, η ολοκληρωμένη μελέτη της Θ. Ευχαριστίας (κέντρου και κορυφώσεως της χριστιανικής Λατρείας) αποτελεί «όφλημα» παλαιό. Μέσα στη μακρυνή διαδρομή σπουδής και έρευνας στο χώρο της Ιστορίας και θεολογίας της Λατρείας, η Θ. Ευχαριστία απετέλεσε πολλάκις αντικείμενο εμβαθύνσεων και αφορμή προβληματισμών. Οι εμπειρίες από τις διδασκαλίες μεγάλων αειμνήστων διδασκάλων μας, από τις μελέτες κορυφαίων επιστημονικών έργων (κυρίως του 20ού αι.), από τις ανταλλαγές απόψεων μεταξύ σημαντικών ομοτέχνων στα πλαίσια Συνεδρίων, από δικές μας επιμέρους έρευνες περί τη Θ. Ευχαριστία, αλλά (κυρίως) από τη μαθητεία στους μεγάλους ευχαριστιακούς θεολόγους (Πατέρες και εκκλησιαστικούς συγγραφείς), όλα αυτά αναζητούσαν τη συστηματική καταγραφή και περαιτέρω ανάλυση».

Ο καθηγητής-συγγραφέας διεξέρχεται όλες τις ιστορικο-θεολογικές πτυχές του Μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας, από τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης μέχρι την υστεροβυζαντινή χειρόγραφη ευχολογιακή παράδοση. Έχοντας ήδη εκθέσει τα σχετικά με τον Μυστικό Δείπνο (στον Α' τόμο της Λειτουργικής), εμβαθύνει στην ερμηνεία πηγών, τοποθετείται σε θέματα ερευνητικών διαφωνιών και διαλέγεται με την παλαιότερη και σύγχρονη βιβλιογραφία. Πρόκειται για μια μελέτη που δεν περιορίζεται στα πλαίσια του θεολογικού γνωστικού αντικειμένου της λειτουργικής επιστήμης, αλλά υπεισέρχεται τόσο στον βιβλικό, όσο και στον συστηματικό κλάδο της θεολογίας, προσεγγίζοντας το κέντρο του μυστηρίου της σωτηρίας και της εν Χριστώ ζωής: προσεγγίζοντας αυτό, το οποίο ο απ. Παύλος αποκαλεί «καταγγελία του θανάτου του Κυρίου» άχρι ου έλθη (Α' Κορ. 11, 26).