ΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ-ΣΕΛΤΖΟΥΚΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ

Η βυζαντινή ανάκαμψη που ξεκίνησε το 1081 με την ανάληψη της εξουσίας από τον Αλέξιο Κομνηνό, τον ιδρυτή της ομώνυμης δυναστείας, έθεσε τέρμα στην πορεία παρακμής στην οποία βρισκόταν το Βυζάντιο από το 1025 με τον θάνατο του Βασιλείου Β'.

Το 1143, στον θρόνο ανήλθε ο εγγονός του Αλεξίου, Μανουήλ Α' Κομνηνός, ένας φιλόδοξος και δραστήριος αυτοκράτορας, διαδεχόμενος τον πατέρα του, Ιωάννη Β'. Οι ανορθωτικοί αγώνες στους οποίους είχαν αποδυθεί οι προκάτοχοί του, είχαν δημιουργήσει και πάλι ένα ισχυρό κράτος, παρά τις εξωτερικές απειλές, οι οποίες συνέχισαν να υπάρχουν σε όλο το μήκος των συνόρων της αυτοκρατορίας.

Ο πιο επικίνδυνος εχθρός ήταν αναμφίβολα οι Σελτζούκοι του Ικονίου, οι καταστροφικές επιδρομές των οποίων στα βυζαντινά εδάφη προκαλούσαν σημαντικά προβλήματα στην οικονομία, εκμηδενίζοντας το αίσθημα ασφάλειας στην περιοχή, ενώ οι Τουρκομάνοι νομάδες αργά αλλά σταθερά επεκτείνονταν προς τα δυτικά της Μικράς Ασίας.

Η διόγκωση του τουρκικού προβλήματος στο δεύτερο μισό του 12ου αιώνα καθιστούσε επιτακτική την ανάγκη εύρεσης μιας λύσης, η οποία δεν ήταν άλλη από μια εκστρατεία κατά του σελτζουκικού κράτους, με απώτερο στόχο την κατάκτηση του Ικονίου, της πρωτεύουσας του σουλτάνου Κιλίτς Αρσλάν.

Ο δρόμος που ο Μανουήλ επέλεξε για να επιτεθεί στο Ικόνιο διερχόταν μέσα από το πέρασμα Τζιβρίτζη. Οι Βυζαντινοί δεν γνώριζαν πως η παγίδα θανάτου που θα έστηναν τη 17η Σεπτεμβρίου 1176 οι Σελτζούκοι στη στενωπό, λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα από το ερειπωμένο φρούριο του Μυριοκεφάλου, θα σήμαινε το άδοξο τέλος των μεγαλεπήβολων σχεδίων του αυτοκράτορά τους, σηματοδοτώντας παράλληλα το λυκόφως της Κομνήνειας αντεπίθεσης.

Στον νέο τόμο της σειράς ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΑΧΕΣ, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει βήμα προς βήμα τη μοιραία πορεία των Βυζαντινών προς την καθοριστική σύγκρουση με τους Σελτζούκους, να βιώσει τα όσα δραματικά έλαβαν χώρα στη στενωπό του θανάτου και να νιώσει τον αιφνιδιασμό και την αγωνία του αυτοκράτορα, όπως αποτυπώνονται στις πηγές της εποχής. Η αναλυτική και τεκμηριωμένη κριτική των λανθασμένων επιλογών του Μανουήλ φωτίζει τα αίτια της αποτυχίας του βυζαντινού στρατεύματος, ενώ ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των δραματικών εκείνων γεγονότων για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Οι λεπτομερείς έγχρωμοι χάρτες με τις διάφορες φάσεις της σύγκρουσης, καθώς και το πλούσιο φωτογραφικό υλικό, αποκαλύπτουν πώς διαδραματίστηκε μια από τις πιο σημαντικές αλλά σχετικά λησμονημένες από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό συγκρούσεις της Βυζαντινής Ιστορίας.