...Γρήγορος όμως ο Φαέθοντας πηδάει στο άρμα, αρπάζει τα χαλινάρια και τα τραβάει με δύναμη. Αποχαιρετά βιαστικά τον πατέρα του, ενώ τ άλογα ανοίγουν τα λευκά φτερά τους κι αλαφροπατώντας βγαίνουν απ τη μεγάλη πύλη των παλατιών του Ήλιου.
-Πού πας, Φαέθοντα, παιδί μου! φωνάζει τρέχοντας πίσω του ο Ήλιος. Φαέθοντα! γύρνα πίσω! θα χαθείς! Αχ, νιάτα, παράτολμα νιάτα! Πώς σας τραβάει το άγνωστο, το βάθος τ ουρανού, το φως του ήλιου!