Σημαντικό τμήμα της αρχαίας παραδοξογραφίας αποτελεί η γεωργική παραδοξογραφία, η οποία ασχολείτο κυρίως με τα παράδοξα από το χώρο της βοτανικής και της γεωπονίας, και κατ’ επέκταση με τα παράδοξα ολόκληρης της καθημερινής ζωής των ανθρώπων της υπαίθρου, όπου εμπλέκονταν και ζητήματα ζωολογίας, μετεωρολογίας, γεωλογίας κ.ά.

Από νωρίς, ωστόσο, η γεωργική παραδοξογραφία συνδυάστηκε στενά με το στοιχείο της τερατολογίας, της μαγείας και της λαϊκής δεισιδαιμονίας, με αποτέλεσμα να διαμορφωθούν, τουλάχιστον από άποψη περιεχομένου, δύο διαφορετικές παραδόσεις της αρχαίας γεωπονικής γραμματείας: α) μια περισσότερο «ορθολογική», η οποία με φυσικούς τρόπους προσπαθούσε να δώσει λύσεις σε διάφορα προβλήματα της καλλιέργειας των φυτών και της γεωργικής ζωής και β) μια μαγική-συμβολική, η οποία προσπαθούσε να επιλύσει τα προβλήματα με μαγικές-συμβολικές μεθόδους. Μέρος της δεύτερης αποτελούσε και η παράδοση που στηριζόταν σε λαϊκές πρακτικές και δεισιδαιμονίες.