ΠΡΟΣΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ

Το βιβλίο αυτό συγκεφαλαιώνει επιγραμματικά τη φιλοσοφική οπτική ή πρόταση της «οντολογίας του προσώπου». Προτάσσει τις γνωσιοθεωρητικές προϋποθέσεις συνεννόησης στο πεδίο του οντολογικού (υπαρκτικού) προβληματισμού. Συντομογραφεί τις δύο απόπειρες «εμπειρικής» διασάφησης του οντολογικού ερωτήματος που προηγούνται ιστορικά: την πλατωνική και τη χαϊντεγγεριανή. Και συγκεφαλαιώνει την προσωποκεντρική οντολογία σε επιτομή χτισμένη με αφορισμούς, που η μεταξύ τους σύνδεση σημαίνεται από την αρίθμησή τους με δεκαδικούς.

Πρόσωπο σημαίνει την ύπαρξη ως «σχέση», τη «σχέση» ως μοναδική δυνατότητα γνώσης, τη γνώση ως ελευθερία αυθυπέρβασης. Αληθεύει ό,τι σχετίζεται.