ΚΑΙ ΠΩΣ ΒΟΗΘΑΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ

- Αυτά τα νιάνιαρα (λέει ο καθηγητής Νευρολογίας - βλ. εξώφυλλο), έχουν ανατρέψει -ακόμα απ' την κοιλιά της μάνας τους- το γνωστό, και τόσο Δημοκρατικό "Δούναι - Λαβείν"... και το 'καναν "Λαβείν... - Δούναι", δηλαδή, "δώσ' μου..., για να σου δώσω". Λέει επίσης:
- Ότι τα παιδιά που είναι "καλά και υπάκουα στους γονείς τους", γίνονται μαμόθρεφτα όταν μεγαλώσουν. Ενώ αυτά που είναι "αγύριστα κεφάλια" (όπως τα αποκαλεί) γίνονται υπεύθυνοι πολίτες...
- Ότι -σύμφωνα με τις ειδικές έρευνες της ψυχολογίας- οι ενήλικες εκείνοι που παρουσιάζουν ψυχικές διαταραχές, είχαν ανασφαλείς δεσμούς με τους γονείς τους στα παιδικά τους χρόνια...
- Ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος λειτουργεί καλύτερα όταν έχει να λύσει προβλήματα, κι όχι όταν πρέπει ν' αποστηθίσει γνώσεις...
- Κι ότι τα σχολεία θα 'πρεπε να λειτουργούν με τέτοιον τρόπο, ώστε να κλαίνε τα παιδιά όταν κλείνουν το καλοκαίρι. (Και όχι να πετάνε τη... "σκούφια τους" σ.τ.επ.).
...και τελειωμό δεν έχουν οι τελείως "παράδοξες" αποκαλύψεις αυτού του βιβλίου.