Όταν μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως (1453) και της Τραπεζούντος (1461) αδήριτη προέκυψε η ανάγκη διαφύλαξης της ιδιοπροσωπίας των κατοίκων, ? χριστιανικός πληθυσμός προέκρινε την επί τά όρη ανάβαση για την σωτηρία του. Και πράγματι τα κατάφερε, παρά τις απώλειες πού υπέστη κατά την μακρόχρονη δουλεία του, κατά την οποία ? Πόντος, ? χώρα αυτή των μαγικών καλλονών και θελγήτρων, μεταβλήθηκε σε κοιλάδα κολάσεως, κλαυθμου και αίματος.

Πολλές περιοχές του Πόντου ευτύχησαν έντυπα να ανιστορηθούν από εκλεκτούς εραστές της ιστορίας, ημετέρους και ξένους. Όλοι είναι άξιοι αγνωμοσύνης.

Θέλοντας και εγώ να καταθέσω την δική μου συνεισφορά στην ανιστόρηση του Πόντου μας, καταπιάστηκα με την ιστορία της Σίμικλης της Χαλδίας, της πολυαριθμότερης κοινότητας του ποταμού του Κιουρτουνίου, αφού ο εκ πατρός πάππος μου Αλέξανδρος (Αλέξης) Αποστολίδης κατήγετο από κει. Εξάλλου καμία μέχρι σήμερα αυτοτελής μελέτη για τον οικισμό αυτό δεν δημοσιεύθηκε.

Περιχαρής λοιπόν για την ολοκλήρωση της κοπιώδους μεν, αγαπητικής δε για τον Πόντο μας προσπάθειας μου, ευχαριστώ τον Θεό και την πάναγνη Δέσποινά μας, τήν ?περαγία Θεοτόκο, της οποίας ? ?π' ονόματι του Ευαγγελισμού της Μονή κοσμούσε την Σίμικλη, και ταπεινά δέομαι να μας ενισχύουν και καθοδηγούν, ώστε να παραμένουμε αμετακίνητοι στις επάλξεις για την διαφύλαξη των ιερων και οσίων του ευσεβούς μας Γένους.