ΠΕΡΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΦ' ΗΜΙΝ ΠΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΝ ΤΟΝ ΜΗΧΑΝΙΚΟΝ: Εδώ ο Πρόκλος ανασκευάζει την ντετερμινιστική άποψη ότι ο κόσμος είναι ένα μηχανικό σύστημα που λειτουργεί με προκαθορισμένο τρόπο και ότι άρα η αυτεξουσιότητα του ανθρώπου δεν υπάρχει. Ταυτόχρονα, διερευνώνται τρία ζητήματα: α) η διαφορά και η σχέση μεταξύ προνοίας και πεπρωμένου? β) η διαφορά ανάμεσα στη λογική και στην άλογη ψυχή? γ) η διαφορά ανάμεσα στις μορφές γνώσης που ξεκινούν από την αισθητική αντίληψη και καταλήγουν στη μυστική επαφή με το Ένα. Επίσης, καθορίζονται τα τέσσερα στάδια της ανθρώπινης αυτεξουσιότητας: α) η βούληση, που είναι στραμμένη προς το αγαθό, β) η περίσκεψη, γ) η απόφαση, δ) η ενέργεια.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΣ: Εδώ ο Πρόκλος πραγματεύεται την ύπαρξη του κακού στον κόσμο, ένα θέμα που είχε απασχολήσει πλήθος νεοπλατωνικών και χριστιανών φιλοσόφων. Η πραγμάτευση του θέματος, μάλιστα, είναι τόσο πλήρης και επιτυχής, ώστε το έργο άσκησε μεγάλη επίδραση στους μεταγενέστερους χριστιανούς φιλοσόφους, όπως τον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη.