«Είναι λοιπόν οι ίδιοι οι λαοί που εγκαταλείπουν τον εαυτό τους ή, καλύτερα, που τον αφήνουν να κατατρώγεται, γιατί, αν έπαυαν να είναι υπόδουλοι, θα μπορούσαν να απαλλαγούν. Ο λαός είναι αυτός που υποδουλώνει τον εαυτό του, που σκύβει το κεφάλι, που, έχοντας την επιλογή να είναι δούλος ή ελεύθερος, αφήνει την ελευθερία, μπαίνει στον ζυγό και συγκατανεύει στη δυστυχία του ή, καλύτερα, την επιδιώκει.»
Ετιέν ντε Λα Μποεσί

Με τη σκανδαλώδη υπόθεση που προτείνει στον "Λόγο περί εθελοδουλείας", ο Λα Μποεσί πραγματοποιεί τον 16ο αιώνα μια ρήξη -επιστημολογική, φιλοσοφική αλλά και πολιτική- που μετασχηματίζει τα δεδομένα της κλασικής θεωρίας της κυριαρχίας όπως και το ίδιο το πολιτικό ερώτημα. Μετατοπίζοντας το βλέμμα από τους κυρίαρχους στους κυριαρχούμενους, προσπαθεί να φέρει στο φως τις πολλαπλές οδούς μέσω των οποίων οι κυριαρχούμενοι συμμετέχουν ενεργά στην ίδια τους την υποδούλωση. Επιφέρει έτσι μια αλλαγή παραδείγματος στον τρόπο που γίνεται αντιληπτό το ανθρώπινο στο πολιτικό πεδίο, αλλαγή η οποία, μακριά από το να συμβάλλει σε μια ελευθεροκτόνα προσέγγιση, διανοίγει νέες δυνατότητες στην υπόθεση της ανθρώπινης χειραφέτησης.

Ο Μιγκέλ Αμπενσούρ εμβαθύνει στην υπόθεση της εθελοδουλείας με στόχο να αναδείξει την καλή της χρήση, στόχο που είχε και ο ίδιος ο Λα Μποεσί αποτελώντας έναν σύγχρονο προφήτη της ελευθερίας.