Μοντέρνα ή σύγχρονη ή του παραλόγου ή ονειρική ή πειραματική ή καθαρή μορφή ποίησης είναι αυτή που ακολουθεί ή μιμείται την καταγραφή του ονείρου ή του υποσυνείδητου και απευθύνεται στο συναίσθημα και όχι στο νου και στη λογική του ανθρώπου. Αυτή που είναι ακατάληπτη και ανερμήνευτη με την έννοια ότι το οποιοδήποτε εξαγόμενο από αυτή νόημα ή μήνυμα δεν είναι αντικειμενικό και ίδιο για όλους, αλλά υποκειμενικό. Ότι έχει τόσα νοήματα τόση πολυσημία νοημάτων όσοι και οι αναγνώστες που θα τη διαβάσουν. Ότι δεν έχει νόημα με την κοινή έννοια του όρου και ότι σε τελευταία ανάλυση το νοηματικό της αποτέλεσμα ισούται με τη σιωπή.

Είναι αυτή που πραγματοποιεί το απραγματοποίητο και απεικονίζει αυτό που δεν μπορεί να απεικονιστεί στην πραγματικότητα. Δεν είναι ο κοινός καθρέφτης του παρόντος κόσμου και χρόνου, αλλά του κόσμου και του χρόνου που δεν υπάρχουν. Είναι η συνισταμένη όλων των επιμέρους ποιητικών μορφών που είχαν σαν βάση της δημιουργίας και του σκοπού τους την απομάκρυνση από τη μίμηση των όντων και της πραγματικότητας, την ασάφεια, την ιδέα, το συναίσθημα και τις ενστικτώδεις ροπές του ανθρώπου, όπως είναι ο ρομαντισμός, ο ιδεαλισμός, ο εξπρεσιονισμός, ο συμβολισμός, ο ντανταϊσμός, ο κυβισμός, ο φουτουρισμός και ο υπερρεαλισμός.