Το σχέδιο ήταν απλό. Θα περνούσα ρολάροντας αργά μπροστά από το ζαχαροπλαστείο. Θα μαρσάριζα επιδεικτικά, να ερεθίσω τον Πάρη και τους υπόλοιπους χουλιγκάνους. Μα αρκούσε και μόνο αυτός, οι άλλοι τον ακολουθούν σαν σκυλιά. Στην ανάγκη, θα τους έκανα και κωλοδάχτυλο. Μα μόνο στην ανάγκη. Δεν είμαι κανένας βλάκας να το παρακάνω και να με βρουν στο ποτάμι της Αγυιάς. Κάθε τόσο βρίσκουν κάποιον εκεί. «Πνιγμένο». «Τραγικό ατύχημα». Τα ξέρουμε αυτά! Τέλος πάντων. Το σχέδιο ήταν απλό.