9 Διηγήματα που μας πηγαίνουν σε κόσμους που ακροβατούν ανάμεσα στο σήμερα και ένα απροσδιόριστο μέλλον. Εκεί και τότε, ο κόσμος είναι γεμάτος μηχανές, οι άνθρωποι δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν, οι ταυτότητες καταρρέουν, η φαντασία ελέγχεται. Μα μήπως μας θυμίζουν κάτι όλ' αυτά; Η Μαρία Τζαρδή, έχοντας χρόνια μελετήσει την αστυνομική λογοτεχνία, συνενώνει εδώ το αστυνομικό διήγημα και την επιστημονική φαντασία, χρησιμοποιεί σύγχρονα ερεθίσματα, οικείες καταστάσεις, για να περιγράψει ένα κόσμο γυάλινο, περιχαρακωμένο και μόνο. Υπάρχει όμως πάντα η διαφυγή και η ελπίδα.

«-Η θάλασσα δεν είναι αληθινή ούτε ο ουρανός, του πληκτρολόγησε ξεχνώντας εκνευρισμένη με ποιον μίλαγε. Κι εσύ ούτε ζεις ούτε πεθαίνεις.

Της πήρε μερικά δευτερόλεπτα για να συνέλθει. Το Παιδί περίμενε ακίνητο μέχρι να το ξανακουμπήσει. Ύστερα έστριψε και μπήκε στο αίθριο ενός μεγάλου οικοδομικού τετραγώνου που δεν φαινόταν για ποιο σκοπό είχε κτιστεί. Εκείνη το ακολούθησε. Ανέβηκαν με το ασανσέρ στον τελευταίο όροφο και πλησιάζοντας στην άκρη της ταράτσας κοίταξε την πόλη πίσω από τα προστατευτικά κάγκελα».