Πίσω απ' το φεγγάρι

Εδώ και ένα χρόνο προσπαθώ να τηλεφωνήσω στον παράδεισο.
Μα τι γίνεται;... Όλο μιλάει...
Θέλω να κλείσω ένα τραπέζι.
Για ένα άτομο φυσικά... Για μένα...
Εχθές, νωρίς το πρωί, κατάφερα και έβγαλα γραμμή...
''Ναι... παρακαλώ θα ήθελα να κλείσω ένα τραπέζι για ένα άτομο…
''Για πότε θέλετε;'', ακούστηκε
μια φωνή από την άλλη άκρη του
ακουστικού.
''Για σήμερα…''
''Πολύ ωραία. Για σήμερα...
Το αργότερο στις εννιά να είστε εδώ, παρακαλώ...''
''Θα είμαι εκεί...'', απάντησα.
“Απλά, σας παρακαλώ, αν γίνεται
θα ήθελα ένα τραπέζι στην άκρη…
Θέλω να 'ναι ήσυχα…''
''Έχω ένα πίσω-πίσω, αλλά το φεγγάρι θα σας κρύβει τη θέα...''
“Αυτό θέλω...'', απάντησα με δακρυσμένα μάτια και έκλεισα το τηλέφωνο.