"Θα σκάψω και το άλλο κλουβί! Και θα ξελευτερώσω και την κοπελίτσα από κάτω!" αποφάσισε τελικά.
Αποκαμωμένος ο μικρούλης από τις σκέψεις τις πολλές και τη μεγάλη μάχη με τα σίδερα αποκοιμήθηκε στο... γιγάντιο κλουβί, απάνω στις ατέλειωτες, κρύες εφημερίδες και... για μια ακόμα φορά βυθίστηκε σ' ένα όνειρο, που πάντα το μπέρδευε με την αλήθεια. Ονειρεύτηκε πάλι, ξανά, πως γίνηκε λιοντάρι. Ένα λιοντάρι μεγάλο, τρομερό. Ένα λιοντάρι φουσκωτό με δασύτριχο στήθος, τεράστια χαίτη και δόντια πελώρια και κοφτερά. Ένα τριχωτό λιοντάρι, που άμα αρχίσει να βρυχιέται, θα σπάσει όλα τα κλουβιά του κόσμου!
Και τότε... ωωω... τότε...