Βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στο Νεόκαστρο. Εκεί ζει και εργάζεται, ο Γιώργης. Η περιοχή είναι τουρκοκρατούμενη. Η πόλη είναι νέα. Δημιουργήθηκε από τον τελευταίο πασά, για να φιλοξενήσει την έδρα του και όλες τις υπηρεσίες διοίκησης.

Ο Γιώργης είναι εκδότης της μοναδικής εφημερίδας του Νεοκάστρου, «τα Νέα του Νεοκάστρου». Ο ίδιος τη γράφει, την τυπώνει και τη διακινεί στους συνδρομητές του.

Με αφορμή ένα τυχαίο γεγονός ο Γιώργης σκέπτεται να αξιοποιήσει τον επικήδειο λόγο ως ένα νεωτερισμό στη δισέλιδη εφημερίδα του.

Συγκεντρώνει γι’ αυτό πληροφορίες και αρχίζει να δοκιμάζει την απήχηση που θα έχουν οι επικήδειοι λόγοι στην παρέα του, που συγκεντρώνεται κάποιες φορές στο χώρο του τυπογραφείου του.

Οι επικήδειοι που γράφει αφορούν ζωντανούς και πεθαμένους και αποτελούν μια καλή αφορμή για την παρέα να προσεγγίσει σουσούμια, εσωτερικά και εξωτερικά, να κάνει σάτιρα, να θέσει φιλοσοφικά ερωτήματα αλλά και να πάρει το νυστέρι για τα κακώς κείμενα της κοινωνίας τους, που τα περισσότερα απ’ αυτά είναι κακώς κείμενα της κοινωνίας γενικώς. Της κάθε κοινωνίας εις τον αιώνα των αιώνων.

Το αστείο γίνεται αφορμή να θιγούν πράγματα και καταστάσεις κάθε άλλο παρά αστείες.