Τρεις ημέρες και τρεις νύχτες καθηλωμένος στο πάτωμα, η όψη του μαρτυρούσε όλες τις σκιές που τον κατάπιαν αυτές τις τρεις ημέρες, όλα τα τέρατα που τράφηκαν από τον ίδιο, όλες τις σκέψεις που του σκάψανε τα μάτια, που του σπάσανε τα δόντια από το σφίξιμο του τρόμου, από το σκότος που αναθαρρεύει στη προσπάθεια.

Ξαναγράφοντας το Νεκρονομικόν.
«Γιατί ξανά;» ίσως μας ρωτήσετε. Κι όμως, έχει γραφτεί μερικές δεκάδες φορές και μάλλον θα γράφεται ξανά και ξανά ανά τους αιώνες, γιατί κανείς δεν ξέρει πού αρχίζει και που τελειώνει η επιρροή του Χ.Φ. Λάβκραφτ. Μπορεί την πρώτη φορά να το έγραψε ο τρελός ’ραβας, μα σίγουρα δεν ήταν και η τελευταία.
Ξαναγράψτε το κι εσείς μαζί μας με τη φαντασία σας και χαθείτε στις σελίδες του.