Η προβολή των αντιρρήσεων κατά της αναγκαστικής εκτέλεσης σύμφωνα με τους ορισμούς του συγκεντρωτικού συστήματος του άρθρου 935 ΚΠολΔ αποτέλεσε αρκετές φορές αντικείμενο θεωρητικής επεξεργασίας, χωρίς όμως να επιλυθούν όλα τα σχετικά με τη διάταξη ερμηνευτικά ζητήματα. Η δε νομολογιακή επεξεργασία του θέματος από τα ελληνικά δικαστήρια εμφανίζεται ποσοτικά περιορισμένη σε σχέση με την ιδιαίτερη πρακτική του σημασία. Ενόψει, μάλιστα, της δημοσίευσης δύο σημαντικότατων νομοθετημάτων με πρωταρχικό στόχο την επιτάχυνση της διεξαγωγής της πολιτικής δίκης και την ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης, και συγκεκριμένα του ν. 4055/2012, που τροποποίησε την υπό μελέτη ρύθμιση, περιορίζοντας έτσι την προβολή των αντιρρήσεων κατά της εκτέλεσης, και ιδίως του ν. 4335/2015, με τον οποίο εισήχθησαν τροποποιήσεις σε πολλές διατάξεις του ΚΠολΔ, μεταβάλλοντας ριζικά την πρωτοβάθμια τακτική διαδικασία της διαγνωστικής δίκης και αλλάζοντας το ρυθμιστικό πλαίσιο άσκησης της ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ, καθίσταται εναργής η ανάγκη ερμηνευτικής προσέγγισης των εν λόγω μεταβολών και των εξ αυτών αναφυόμενων πρακτικών ζητημάτων.

Η συστηματική μελέτη του άρθρου 935 ΚΠολΔ σε δογματικό και σε πρακτικό επίπεδο, η παραδεκτή προβολή των αμυντικών ισχυρισμών των διαδίκων στη διαγνωστική διαδικασία, κυρίως δε των λόγων ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ στο πλαίσιο της εκτελεστικής, όπως και η εξέταση του τρόπου λειτουργίας της μοναδικής ανακοπής ανά στάδιο εκτέλεσης επιχειρείται με την παρούσα μελέτη. Πρόκειται για ένα πλήρες ερμηνευτικό βοήθημα, απαραίτητο για κάθε ενδιαφερόμενο της θεωρίας και της πράξης, προσανατολισμένο στις σύγχρονες νομολογιακές τάσεις των ελληνικών δικαστηρίων και εναρμονισμένο με όλες τις νεοπαγείς ρυθμίσεις του ΚΠολΔ.