Δε διαθέτω ειδικά πτυχία. Κάνω μόνο μια κατάθεση ψυχής, σκέψης κι άποψης.
Καταγράφω την παράνοια της καθημερινότητας, υψώνω τον καθρέφτη της πραγματικότητας- ευελπιστώ όχι της αιωνιότητας- δίχως περιτύλιγμα, αλλά μ’ επίγνωση της ωμής αποκάλυψης, με ειλικρίνεια, που ίσως σε κάποιους ο ρεαλισμός μου, να τους φέρει στο στομάχι μεγάλη ενόχληση.
Καταθέτω τα όνειρα και τις αναμνήσεις μου. Ξεσκεπάζω τις κουκουλωμένες αλήθειες της εποχής μας σε διάφορους τομείς, οι οποίες με περονιάζουν σαν υγρασία ως το κόκκαλο με την υποκρισία, την αδικία, την αδιαφορία, προκαλώντας μου ρίγη αηδίας. Προσπαθώ:
Ν' αφυπνίσω αν μπορέσω έστω και λίγους να μην εθελοτυφλούν, να μη δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα όσα μας φορτώνουν σαν υποζύγια, κάποια άλλα επίσης υποζύγια. Να βάλω φωτιά αν μπορέσω, στις συνταγές της ανέχειας, της υποταγής και της ασυνειδησίας.
Τότε μόνο θα νιώσω ότι έκανα κάτι.
Όταν δω ότι οι άνθρωποι αντιστέκονται, η αξιοπρέπεια δεν πωλείται και πάψουν να υπονομεύουν την Πατρίδα μου, θα αισθανθώ καλά, διότι θα έχω βάλει κι εγώ σ' αυτή την προσπάθεια ένα μικρό λιθαράκι.
Ξέρω? θα κάνω εχθρούς. Το θεωρώ σίγουρο? μα δε με πτοεί. Θα το εκλάβω ως επιτυχία, διότι θα σημαίνει ότι ανακάλυψα κι αποκάλυψα αυτά που κρύβουν επιμελώς πολλοί, κάτω απ’ το χαλάκι της υποκριτικής ζωής τους. Ας πούνε ό,τι θέλουν.
Εγώ θα συνεχίσω να ονειρεύομαι, να δραπετεύω απ' τη φυλακή της αλυσοδεμένης σκέψης, να κυνηγάω τ' άπιαστα για μερικούς όνειρα, τ' αυτονόητα όνειρα που κάποιοι μας έχουν κλέψει. Κι οι άλλοι που θ' αδιαφορήσουν; Ας κάνουν ό,τι νομίζουν, αφού όλα σ' αυτόν τον κόσμο τα θεωρούν μάταια και τους ονειροπόλους σαν εμένα, τρελούς.