Στο βιβλίο αυτό αποκαλύπτονται και μελετώνται, για πρώτη φορά σε τέτοιο πλάτος και βάθος, οι αφανείς εικονογράφοι χαράκτες όλου του 19ου και των δύο πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα. Παρουσιάζονται η ιστορία, η διδασκαλία και οι μαθητές της χαρακτικής, της ξυλογραφίας και της χαλκογραφίας κυρίως, στο Σχολείο των Τεχνών του Βασιλικού Πολυτεχνείου κατά τα χρόνια 1843-1915. Έτσι, στις σελίδες του βιβλίου αποκαθίσταται η αγνοημένη, και συνεπώς παραγνωρισμένη, ιστορία της ελληνικής χαρακτικής.

Προηγούνται κεφάλαια για την ίδρυση του Βασιλικού Πολυτεχνείου και για τη διδασκαλία καθενός από τους τρεις «διδασκάλους» της χαρακτικής του 19ου και των δύο πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα: του Αγαθάγγελου Τριανταφύλλου, του Αριστείδη Λ. Ροβέρτου και του Νικόλαου Ι. Φέρμπου. Το ουσιαστικότερο μέρος της έκδοσης αυτής το απαρτίζουν τα βιοεργογραφικά σημειώματα των μαθητών των τριών διδασκάλων. Στοιχεία για τη μαθητεία τους, τη συμμετοχή τους σε διαγωνισμούς και εκθέσεις, τις βραβεύσεις τους αντλήθηκαν από το αναξιοποίητο, μη μελετημένο όπως και όσο θα έπρεπε, Μαθητολόγιο του Βασιλικού Πολυτεχνείου, από φακέλους του αρχείου του των χρόνων 1844-1871, καθώς και από τον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο της ίδιας περιόδου, στοιχεία του οποίου για πρώτη φορά αξιολογούνται. Σε παράρτημα εντάχθηκαν χαράκτες γνωστοί μόνον ως ονόματα και μέσω έργων τους. Η βιβλιογραφία και η εικονογράφηση συμπληρώνουν το κείμενο, προσθέτοντας στο περιεχόμενό του.

Με το υλικό αυτό ολοκληρώνεται πλέον το διαπιστωμένα ελλιπές ψηφιδωτό της εφαρμοσμένης ελληνικής χαρακτικής από το 1843 έως το 1915. Παράλληλα, αποδεικνύεται, σε αρκετές περιπτώσεις, η υψηλή στάθμη του επιπέδου της συγκεκριμένης τέχνης και των τεχνικών της.