Ένας πληρωμένος φονιάς κι ένας νεαρός χαρτοκλέφτης. Μια εξαφάνιση, ένας εκβιασμός και μια φωτογραφία που είναι πενήντα έξι χιλιάδες φορές η ίδια λέξη. Ένας νονός χωρίς οικογένεια, ένας επικούρειος τζογαδόρος κι ένας καπετάνιος δίχως τσούρμο, που, επιπλέον, σιχαίνεται το νερό. Η Κρίση κι ο Εμφύλιος. Ένα αδιάβροχο κίτρινο σαν το δέρμα του θανάτου κι ένας αόρατος μαέστρος με μπαγιάν, που περιφέρεται μέσα, έξω και πέρα απ’ όλα αυτά. Σχέδια που καταστρώνονται με σκοπό ν' ανατραπούν και συμφωνίες που κλείνονται με στόχο ν' αναιρεθούν, συμβόλαια ζωής και συμβόλαια θανάτου και πληγές νωπές, θαμμένες μες στη σκόνη. Και πάνω απ' όλα, η αναπόφευκτη βία που κλιμακώνεται δίχως έλεος, καθώς, κατά Κλαούζεβιτς, καθένας από τους αντιπάλους ακολουθεί τον νόμο του άλλου, κι απ' αυτό προκύπτει μια αλληλεπίδραση που, ως έννοια, οφείλει να φτάσει στα άκρα.