Αιμοδιψής δολοφόνος ή αφελές «θύμα», επαναστάτης ή νοητικά καθυστερημένος, ταλαντούχος ή αξιολύπητος, ο κινηματογραφικός τρελός διαμορφώνει τις κατεξοχήν στερεοτυπικές δομές στη συλλογική συνείδηση των δυτικών, κυρίως, κοινωνιών. Το αποτέλεσμα; Σύγχυση, στιγματισμός, διακρίσεις, επιδείνωση της νόσου. Εν τούτοις, όταν η φιλμική αποτύπωση της ψυχικής διαταραχής γίνεται σε αισθητική φόρμα μέτρου και σεβασμού, τότε ο κινηματογράφος αποστιγματίζει, διαφωτίζει και «θεραπεύει» ρίχνει φως στον κόσμο της ψυχής και της ψυχιατρικής.

Στο βιβλίο επιχειρείται -μέσω βιβλιογραφικής κατ' αρχήν και φιλμογραφικής διερεύνησης- να προσεγγιστεί το ζήτημα της αναπαράστασης της ψυχοπαθολογίας και του ψυχιατρικού κόσμου στον μυθοπλαστικό κινηματογράφο. Ερευνώνται οι αρνητικές συνέπειες που τα σχετικά στερεότυπα, μύθοι και λανθασμένες αντιλήψεις του κινηματογράφου επιφέρουν. Παρουσιάζονται, ακόμα, τα εποικοδομητικά αποτελέσματα των ρεαλιστικών και ευμενών κινηματογραφικών αναπαραστάσεων της ψυχικής ζωής στον χώρο της ψυχικής υγείας.

Συγγραφικά αξιώματα, από την αρχή μέχρι το τέλος του βιβλίου, αποτελούν ο σεβασμός απέναντι στον ψυχικά πάσχοντα και η προάσπιση των αναγκών-δικαιωμάτων του καθώς και ο θαυμασμός απέναντι στη γνήσια κινηματογραφική δημιουργία και η αποδοχή της ελευθερίας που αυτή απαιτεί.