«Σαν τις μέλισσες, που τους χαλάσανε την κυψέλη, μας ανάγκασαν να σκορπιστούμε στους πέντε ανέμους. Τι τους φταίξαμε; Όλα μας τα καλά είχαμε στην πατρίδα. Μας κατάντησαν ζητιάνους και μας κοροϊδεύουν κι από πάνω...», έλεγε κάποτε, με πόνο, η κυρά-Σταματία, η φίλη της μητέρας μου, που ήταν πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία, και ζούσε με την οικογένειά της για πολλά χρόνια σε μια παράγκα.
Από τότε είχα συνδέσει τους πρόσφυγες με τις μέλισσες, μα τώρα, που πρόσφυγες και μετανάστες κατακλύζουν τη χώρα μας κυνηγημένοι με τον χειρότερο τρόπο από τις δικές τους πατρίδες, οι ιστορίες με τις μέλισσες ζωντάνεψαν και πήραν μορφή.

Ένα αλληγορικό παραμύθι για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες όλων των πατρίδων.