ΕΠΕΙΓΟΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

Ο πόνος έφραζε τα αυτιά μου, με δυσκολία
άκουγα τι λέγανε οι γιατροί, κάτι σαν μη χάνουμε
χρόνο, επείγον, χειρουργείο αμέσως.
Ξύπνησα τριγυρισμένος από συγγενείς
σαν σε ολονυχτία. Δόξα το Θεώ τα κατάφερε
μουρμούριζαν. Και χάρηκα κι εγώ, ακόμη
δεν είχα συναίσθηση του σώματός μου, δεν ήξερα
ποια και πόσα μέλη λείπανε.
Έκτοτε ζω σαν δέντρο
ελπίζοντας πάντα πως οι κηπουροί
θα παραμείνουν φιλεύσπλαχνοι.