"Κύριοι, κάποτε, ακόμα και οι αγελάδες θα συνηθίσουν στην θέα του τρένου". Από την μια μεριά, το σίγουρο είναι ότι για να συνηθίσουν και τα βόδια, πρέπει να βάλει το χεράκι του ο μοναχικός μας καουμπόι. Από την άλλη μεριά, επίσης σίγουρο είναι ότι τα λόγια των πονηρών έχουν περισσότερη απήχηση στα μυαλά και στις πράξεις των αγράμματων και έτσι οι αγελάδες στην θέα του σιδερένιου αλόγου, αποφασίζουν, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, να σταματήσουν να κάνουν γάλα. Τα "κραταιά" βόδια πρέπει να χαρούν για την στάση των αγελάδων τους; Μερικά κουτσά τσακάλια μπορεί να κάνουν ένα τρομερό γύπα να γίνει η αφορμή, που ένας βούβαλος θα πάρει το μονοπάτι που θα τον φέρει αντιμέτωπο με ένα ασυνήθιστο άλογο, υπό την σκέπη του συννεφιασμένου ουρανού; Ο φτωχός και μόνος καουμπόι μας δείχνει ακόμα μια φορά, ότι η πρόοδος και ο εκπολιτισμός της ’γριας Δύσης χρωστά πολλά στον Λούκυ Λουκ. Και όταν αυτός απαιτήσει από τους πολίτες της Ντεζέρτ Σίτυ να του κρατήσουν το γλυκό, αυτοί οφείλουν να τον ικανοποιήσουν. Ευτυχώς...