Ο Μισέλ Ντεγκύ έχει διπλή υπόσταση. Από τη μια μεριά, ο ποιητής αυτοαποκαλείται ως «συγγραφέας ποιημάτων» (ή κατασκευαστής ποιημάτων ή μορφο-ποιητής σύμφωνα με τη δική μας πρόσληψη και ορολογία)? από την άλλη διερευνά τι μπορεί να είναι σήμερα μια «ποίηση στοχαστική», μια «ποίηση φιλοσοφική και όχι φιλοσοφίζουσα ή φιλοσοφοποιημένη», μια «ποίηση αφαιρετική», δηλαδή ένας ποιητής της σκέψης. Επιπλέον, σε αυτή την ιδιότυπη τροχιά, η παρουσία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας είναι πολλαπλά παρούσα εφόσον καλεί: oxymorisons les paradoxes (να καλλιεργήσουμε τα παράδοξα με τη βοήθεια των οξύμωρων), δηλαδή προτείνει την κατεξοχήν αφετηρία της αρχαιοελληνικής φιλοσοφικής περιπέτειας ως όπλο στον «πόλεμο», στην εξασθένιση της διαφοράς.

Ποιος τις πόρτες του έκλεισε
Ξοφλημένος ποιος είναι
Ποιος τα τείχη κατέστρεψε
Υπάρχει κάτι;
- Τίποτα δεν υπάρχει
Υπάρχουν αναλογίες