Για το γιο και την κόρη του ήταν ένας στοργικός αλλά κακός πατέρας. Για τους γονείς του ήταν ένα αχάριστο παιδί. Για την πατρίδα του ένας αδιάφορος πολίτης. Για τον αδερφό και την αδερφή του, στοργικός αλλά απόμακρος. Με τους φίλους του, ένας εγωίσταρος. Στην αγάπη, νωθρός. Στο μυαλό, κουτός. Σε ζητήματα δύναμης, παθητικός. Και όσον αφορά την ψυχή του, μια ζωή υπεκφυγές.

«Κι αν μου ’χει στρίψει, τι μ' αυτό», σκέφτηκε ο Μόουζες Χέρτσογκ. Έχοντας ήδη αποτύχει ως δάσκαλος και συγγραφέας, ως πατέρας και σύζυγος, ανακαλύπτει ξαφνικά πως δεν είναι απλώς το θύμα μιας οικογενειακής συνωμοσίας, στην οποία συμμετείχαν η δεύτερη σύζυγός του και ο καλύτερός του φίλος, αλλά, όπως όλοι μας, θύμα μιας ευρύτερης πλεκτάνης που στήνει καθημερινά σε βάρος μας ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Ένα μόλις βήμα πριν από τη νευρική κατάρρευση, καταφέρνει να αντιπαρατεθεί στον κοινωνικό παραλογισμό και στην αναλγησία. Κι ο αναγνώστης δεν μπορεί παρά να ταυτιστεί μαζί του σε αυτή την αντιπαράθεση.