Ώρα κοινής ησυχίας και σκάστε γνωστικοί!
Δυστυχώς η Λίνα Κ. δεν ήρθε στον κόσμο για να πει όχι και να πεθάνει!
Ταραγμένη γυναίκα, αλλόμορφη, με ασθματικό λόγο σαν άγρια κατάρα!
Αίμα κατακόκκινο και ερυθρό και πορφυρό μαζί...
και τριαντατρείς σταυρωμένοι Χριστοί να χλευάζουν...εμένα...
'Αγριο πλέγμα ορίων, χωρίς συγκεκριμένο τρόπο... σαν ανάγκη... το τραγικό!
Καλά σου έκανα μητέρα και σου χάλασα τη μέρα!...
κι ύστερα αίμα... και αίμα κόκκινο πολύ...
Και μήτε δόση, απ’ το υποκριτικό λευκό της κούνιας...
Το δίλημμα είναι ανάμεσα στο φόβο της ''υλικής ζημιάς'' και στο φόβο του μιάσματος...
Διακατέχεται από μια ανόσια έχθρα-αγάπη...
Βρώμα! Δε με πιστεύεις, ε! ’θλια κόρη του σατανά και λιβάνι του Ωρίωνα...
Μα τι καλό κορίτσι! Τι ευτυχισμένο! Κάθε τι συγκλίνει στο να υπογραμμίσει το κεντρικό θέμα του κακού…
Κι η ανάσα έγινε φωτιά... κι έγινε χέρια... έγινε σάλια.
Έγινε μούτρο τριχωτό και άσχημο και δυνατό...
'Ασε με! Ποιος είσαι; Που ήσουνα; ’χου με πονάς!
Από την ελπίδα στην απόγνωση...
Ο λόγος του θρήνου...
Λαχτάρα ερμηνείας και έκφρασης!
Ένα μονόπρακτο εξαίρετο δείγμα δραματικής τέχνης.
Το να προσπαθείς να μεταβάλεις την ανθρώπινη κακία σε τέχνη, δεν είναι και το καλύτερο!
Το να κάνεις τον πόνο καλλιτεχνικό παιχνίδι,
δεν είναι μικρό πράγμα...
Ήχος και νόημα!
Δύσκολος θεατρικός λόγος, ατίθασος,
αδάμαστος ως το τέλος!
Η γλωσσική ταχύτητα, ο εξοντωτικός κυνισμός σφυροκοπά τις φλέβες...
Ήξερα πως διάβαζε το ημερολόγιό μου... να το δει και να πάθει την πλάκα των
Θυμών...
των Δορυφόρων... των Ήλιων και των Φεγγαριών...
Λέξεις βαθυστόχαστες, σχεδόν τέλειες... br>χάρμα οφθαλμών και μυαλού!