Το ανώνυμο αφηγηματικό ποίημα Η Βοσκοπούλα είναι ένα από τα σημαντικότερα μπεστ σέλερ της πρώιμης νεοελληνικής λογοτεχνίας. Γράφτηκε στην Κρήτη γύρω στα 1580-1600, σε ιαμβικούς ενδεκασύλλαβους με ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία, πρωτοτυπώθηκε στη Βενετία το 1627, και ως τα μέσα του 19ου αιώνα κυκλοφόρησε σε αλλεπάλληλες λαϊκές εκδόσεις. Ανήκει στην ποιμενική (ή βουκολική) ποίηση, αντλεί το θέμα του και τα πρόσωπά του από τον κόσμο των βοσκών του νησιού, ενώ παράλληλα στοχάζεται πάνω στον έρωτα και τις σχέσεις των δύο φύλων, την τύχη, τον θάνατο και το πένθος.

Ο επιμελητής της έκδοσης Alfred Vincent, ομότιμος διδάσκων του Τμήματος Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, καταρτίζει μιαν εύχρηστη έκδοση που δεν είναι πια «αναστηλωτική», αλλά βρίσκεται πιο κοντά στον χαρακτήρα της πρώτης βενετικής έκδοσης και των ανατυπώσεών της, απαλλαγμένη, πάντως, από τα πολυάριθμα τυπογραφικά σφάλματά τους. Στόχος είναι να προσεγγίσουμε, όσο είναι εφικτό, την εμπειρία των αναρίθμητων ακροατών και αναγνωστών του 17ου, 18ου και 19ου αιώνα που συγκινήθηκαν από το ποίημα. Σε Επίμετρο ανθολογούνται νεοελληνικές προφορικές παραλλαγές του και μερικές επιλεγμένες μεταφράσεις από τη δυτικοευρωπαϊκή ποιμενική λογοτεχνία, καθώς και ελληνικά κείμενα από τα ελληνιστικά χρόνια μέχρι και την ηθογραφία της Γενιάς του 1880.