Ένα όραμα το οποίο ονομάζει «Η Χαμένη Παράδοση του Χριστιανισμού» και συνοψίζει το συμπέρασμα τού συγγραφέα ότι έχει χαθεί συνολικά από τη σύγχρονη ζωή μας κάτι το εξαιρετικά θεμελιώδες.

«Αυτό που έχει χαθεί είναι η εμπειρία του εαυτού, απλά ο εαυτός - ο εαυτός μου, το προσωπικό ον που βρίσκεται εδώ, τώρα, που ζει, αναπνέει και λαχταρά για νόημα, για καλοσύνη? ακριβώς αυτό το πρόσωπο εδώ, τώρα, που αντιμετωπίζει ευθέως τις ίδιες τις υπαρξιακές αδυναμίες και αξιώσεις του, ενώ ταυτόχρονα αντιλαμβάνεται, αβέβαια όμως, ένα ανώτερο ρεύμα ζωής και ταυτότητας το οποίο μας καλεί από μέσα μας. Αυτή η παρουσία μέσα μας είναι το χαμένο στοιχείο στο σύνολο της ζωής του Ανθρώπου, το ενδιάμεσο στάδιο συνειδητότητας ανάμεσα σε αυτό που προοριζόμαστε να είμαστε και σε αυτό που πραγματικά είμαστε. Είναι, ίσως, η μόνη γέφυρα που μπορεί να μας οδηγήσει από το απάνθρωπο παρελθόν μας προς το ανθρώπινο μέλλον».