Σήμερα υπάρχουν εκεί μνημεία όπου συναντιούνται Έλληνες και Γερμανοί, οι οποίοι έχουν αναλάβει από κοινού πρωτοβουλίες ενάντια στη λήθη και με σκοπό την αποζημίωση των θυμάτων.

Η ισχυρή ελίτ της Γερμανίας, ωστόσο, αντιμετωπίζει αυτές τις τάσεις εξιλέωσης ως ένα «εξωτικό» περιθωριακό φαινόμενο που δεν επηρεάζει την ατζέντα της. Η συνακόλουθη αποποίηση οποιασδήποτε ιστορικής ευθύνης φαίνεται να την έχει οδηγήσει σε ένα κατάφωρο σύμπλεγμα όσον αφορά την Ελλάδα. Μοιάζει σαν να μην έχει συγχωρήσει μέχρι σήμερα τον μικρό Νοτιοευρωπαίο εταίρο των Συμμάχων που πρόβαλε τόσο σθεναρή αντίσταση στην Κατοχή. Και φαίνεται να μην έχει ξεχάσει μέχρι σήμερα ότι οι δυνάμεις κατοχής κατέρρευσαν πολύ σύντομα και κατέστρεψαν οικονομικά την Ελλάδα.

Υπό αυτές τις συνθήκες μπορεί κανείς να κατανοήσει την αυστηρή γραμμή που υπαγορεύει το Βερολίνο απέναντι στην πιο υπερχρεωμένη εθνική οικονομία της ευρωζώνης.

Ο Καρλ Χάιντς Ροτ καταδεικνύει ότι η ελληνική διαρθρωτική κρίση συνδέεται και με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των βάναυσων καταστροφών του Β' Παγκόσμιου Πολέμου από το Γ' Ράιχ, γεγονός που αποσιωπάται συστηματικά και θεωρείται ταμπού.