"Ξεκίνησα κι εγώ απ' τις φυλακές, σε ανάμνηση εκείνης της πρώτης νηπιακής εικόνας που είχα στο μυαλό μου. Θυμάμαι τη μητέρα με το μαύρο κομψό παλτό της. Λεπτή και ψηλή όπως ήταν και με την επιβλητικότητα που είχε απ' την δουλειά της, να στέκεται μπροστά στο φυλάκιο της πύλης και να ζητά απ' τον φρουρό αυτήν την εξυπηρέτηση. Με ένα ύφος, και μεταξύ ικεσίας και εντολής, για να τον πείσει να βοηθήσει στην επιτυχή εφαρμογή της φιλανθρωπίας".

Η Ελλάδα της κρίσης μέσα από της περιπέτειες ενός νέου βιοπαλαιστή που πασχίζει να κρατηθεί στον αφρό της κοινωνικής αναταραχής που βιώνει. Ένας μονόλογος που διατρέχει όλο το φάσμα των ανθρώπινων διαδρόμων. Από το δράμα της ανεργίας και της ένδειας ως τη χαρά της δημιουργίας μιας ευτυχισμένης οικογενείας. Η κρίση δεν παρουσιάζεται μόνο σαν ευκαιρία οικονομικών επιτυχιών αλλά κυρίως ως όχημα κοινωνικής ευαισθητοποίησης και αλληλεγγύης.