Κύριος στρατηγικός σκοπός είναι η αποδόμηση της φαντασιακής αίγλης του ψευτονταηλικιού. Κύρια μέθοδος για την επίτευξή του, η γελοιοποίησή του. Ώστε όσοι αισθάνονται τον πειρασμό να κάνουν ψευτονταηλίκια να αντιλαμβάνονται ότι δεν τους παίρνει.

Δεν τους παίρνει σημαίνει ότι οι ψευτονταήδες δεν θα είναι απλά παραβάτες του ηθικού ή ποινικού νόμου. Θα βρεθούν και εκτός φαντασιακής τροφοδοσίας. Κι αν το «εκτός νόμου» δεν τους ενοχλεί, το «εντός γελοίου» τους σκοτώνει. Δεν θα συναντούν πια μόνο απόγνωση, ταπείνωση, οδύνη, ή έστω οργή και μίσος των αμυνομένων απέναντι στην αδιαμφισβήτητη ισχύ και αίγλη τους. Αλλά θα πνίγονται στο έλος της γελοιότητας που αποπνέει η θρασύδειλη συμπεριφορά τους. Κι αυτό δεν αντέχεται από ένα παιδί. Το γελοίο σκοτώνει το ψευτονταηλίκι, ακόμη και σαν σκέψη.