"Αυτή η νουβέλα αρέσει στους πάντες, ακόμη και σ΄αυτούς που δεν συμπάθησαν ποτέ τον Χένρι Τζέημς" γράφει ο κριτικός Ντόναλντ Χολ, και σχεδόν όλοι, ειδικοί και μη, τείνουν να συμφωνήσουν μαζί τους. Ο ίδιος ο Χένρι Τζέημς τη θεωρούσε, με κάποιον τρόπο, "αποπαίδι" του, ωστόσο οι αναγνώστες όλων των εποχών εξακολουθούν να γοητεύονται από την απλή αφηγηματική της τεχνική (τόσο διαφορετική από το περίτεχνο ύφος των όψιμων έργων του Τζέημς) και τα ολοζώντανα πορτρέτα των τεσσάρων ηρώων της.