Το "Θαλασσινό Κοιμητήρι" δεν είναι μόνο το διασημότερο ποίημα του Βαλερύ, αλλά και ένα από τα εμβληματικότερα ποιήματα του 20ού αιώνα. Ο Οδυσσέας Ελύτης το θεωρούσε ένα από τα είκοσι δύο σημαντικότερα ποιήματα όλων των εποχών, από αυτά που θα παραμείνουν κτήμα εσαεί ("δικά μας για πάντα"). Ο ποιητής ατενίζει, λουσμένο στον ήλιο του μεσογειακού μεσημεριού, το παραθαλάσσιο κοιμητήρι της γενέτειράς του κι επιχειρεί έναν μεγαλειώδη στοχασμό πάνω στην ύπαρξη και την ανυπαρξία, στους ζωντανούς και τους νεκρούς - ένα ελεγειακό ποίημα σπάνιας καθαρότητας, μια μελέτη θανάτου όπου παφλάζει με δύναμη η ζωή.

Στην ανά χείρας έκδοση, το λυρικό επίτευγμα του Βαλερύ παρουσιάζεται σε καινούργια έμμετρη απόδοση στα ελληνικά, συνοδευόμενο από μια σπάνια εικονογράφηση του Ζαν Μαρσάν κι ένα επίμετρο του θεωρητικού της καθαρής ποίησης Ανρί Μπρεμόν.