Ο κυρ-Μηνάς είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος όπως όλοι μας. Αν και δείχνει "ασήμαντος" εντούτοις ξέρει να εκτιμάει τη γνώση και να διακρίνει την ποιότητα και την ουσία των πραγμάτων μέσα στο κάθε τι. Αξία, κατά τη γνώμη του, έχουν όλα τα πράγματα, μικρά και μεγάλα. Όπως το ξύλινο κουτάκι που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας κώδικας μνήμης. Μπορεί να είναι η ιστορία ενός ατόμου ή το σύνολο ενός ολόκληρου πολιτισμού. Μπορεί ακόμα να είναι και η "Σοφία" που κατασταλάζει και διατηρείται διαχρονικά μέσα σε κάθε Ύπαρξη. Ο 'Ανθρωπος όχι μόνο μπορεί να τη δει και να την ανασύρει αλλά να τη μεταφέρει και να την παραδώσει στους επόμενους. Όπως κάνει ακριβώς και ο κυρ-Μηνάς.

Παράλληλα βλέπει και την ανόητη πλευρά των ανθρώπων. Ό,τι δεν γνωρίζουν ή δεν καταλαβαίνουν, απλώς το χλευάζουν. Αντίθετα, τα παιδιά τριγυρίζουν επίμονα τον παππού-Μηνά γιατί έλκονται από τη γνώση με ένα τόσο φυσικό και θαυμαστό -ίσως- τρόπο! Την απορροφούν και τη φυλάνε σαν πολύτιμο αγαθό στο σεντούκι που τους χάρισε η φύση. Τα παιδιά είναι στην πραγματικότητα ένα πολύτιμο αγαθό. Γιατί είναι η Μνήμη και η Κληρονομιά όλων των πολιτισμών του Κόσμου.