«Έβλεπα νερά δεν τα 'χω σε καλό τα έρημα.
Παρέκει ήταν η κοπέλα σου γελούμενη.
Τι να κάνει η Διαμαντούλα; τα μαύρο όνειρα μού δέλουν».

Στην αρχή κάθε ημέρας στο χωριό μου -πριν ερημώσει- οι γυναίκες εδιηγούντο τα όνειρά τους, ιδίως τα θεωρούμενα δυσοίωνα. Στόλιζαν δε τις διηγήσεις τους πάμπολλες ομηρικές λέξεις. Πριν από 27 αιώνες η λέξη «δέελος» σήμαινε ορατός, εμφανής. Αργότερα έγινε «δηλώ», δηλαδή ποιώ δήλον, φανερώνω, αποκαλύπτω.

Απ' τα μονοπάτια του χρόνου έφθασε και παρέμεινε στο χωριό μου ο αρχικός τύπος «δέελος» και επειδή η λέξη μόνονομιλήθηκε «δέλος». Ο δακτυλογράφος θεώρησε το «δέλουν» λάθος, το έκανε «δηλούν» και έτσι φανερώθηκε και σε μένα ο τίτλος του βιβλίου. Σ.Δ.