Η ιστορία ξαναρχίζει, ναιαιαι... Το βουνό έχει λιγότερες πολυκατοικίες, η θάλασσα λιγότερα σκουπίδια, το καφενείο του ομίλου μόνο φραπέ, το ραδιόφωνο ελάχιστους σταθμούς. Τα μαλλιά μακραίνουν, ο ήχος αγριεύει, τα παντελόνια φαρδαίνουν, οι καμπάνες ηχούν, οι πιστοί πιστεύουν, το σκηνικό αλλάζει, η μουβιόλα σπάζει. Κάθε λεπτομέρεια φέρνει μιαν άλλη, κι όλες μαζί συνθέτουν μια μαλακία -εξαίρεση ίσως το λεωφορείο του Αγίου Κοσμά που μας πάει στο δισκάδικο (υπάρχει και της Βούλας, αλλά περνάει ακόμα πιο αραιά).