«Όταν ο Αλκιβιάδης ξύπνησε εκείνο το πρωινό, είχε ήδη πεθάνει».

«Μια μηχανή αυτοκινήτου, ένα σκυλί που γάβγιζε στο απέναντι μπαλκόνι, οι αχνές ομιλίες των ανθρώπων που περπατούσαν στο δρομάκι από κάτω, όλοι αυτοί ήταν ήχοι που έφταναν στα αυτιά του τόσο απόκοσμα, σαν να ήταν ο ίδιος ζωντανός και όλοι οι άλλοι φαντάσματα».