Στο παρόν δοκίμιο, ο Κροπότκιν πραγματεύεται με ενδελεχή επιχειρηματολογία και παραστατικό τρόπο το ζήτημα της διανοητικής και της χειρωνακτικής εργασίας, καθώς και τις προεκτάσεις του. Σε αυτό το πλαίσιο, υποστηρίζει ότι η εκπαίδευση θα πρέπει να είναι ενιαία, συνδυάζοντας την "διανοητική εργασία" με την "χειρωνακτική εργασία", έτσι ώστε η κοινωνία να εφοδιάζει τους νέους τόσο με επιστημονική όσο και με τεχνική γνώση. Η μάθηση πρέπει να έχει έναν στόχο: να βοηθάει τους ανθρώπους να βελτιώσουν την υλική τους κατάσταση, ολοκληρώνοντας την προσωπικότητά τους μέσα σε συνθήκες ελευθερίας, χωρίς να χρειάζεται πλέον να στηρίζουν την ευτυχία.