Ιδιαίτερη θέση κατέχει η Ιερή Ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου ή των Χαιρετισμών της Παναγίας, στη θρησκευτική και πνευματική ζωή των πιστών. Μέσα στο κατανυκτικό πένθος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής οι Χαιρετισμοί της Παναγίας αποτελούν μία πραγματική πνευματική όαση, όπου οι οδοιπόροι του βίου αναπαύονται, δροσίζονται από τον καύσωνα των παθών, ευφραίνονται, ζωογονούνται και αναλαμβάνουν δυνάμεις, για να συνεχίσουν την πνευματική τους πορεία.

Πένθιμη είναι η περίοδος της Αγίας Τεσσαρακοστής, εφ όσον κατ αυτήν όλοι οι πιστοί καλούμεθα να ερευνήσουμε τα βάθη της καρδιάς μας και της συνειδήσεώς μας, να μετανοήσουμε για τα αμαρτήματά μας, να κλάψουμε γι αυτά και να ζητήσουμε το έλεος του Θεού, για να σωθούμε. Αλλά το πένθος αυτό έρχεται να διακόψει η Εκκλησία το βράδυ κάθε Παρασκευής των πρώτων πέντε Εβδομάδων των Νηστειών με το χαρμόσυνο Ύμνο των Χαιρετισμών της Θεοτόκου, ο οποίος μετατρέπει το πένθος σε χαρά, γιατί γεννά την ελπίδα της σωτηρίας στις καρδιές των πιστών, οι οποίοι σπεύδουν να αναθέσουν τους εαυτούς τους και τα προβλήματά τους στην κραταιά προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου. Εκείνη πάντοτε πρόθυμη σπεύδει και βοήθα κάθε θλιμμένο πιστό, ο οποίος καταφεύγει με πίστη σ Αυτήν, καθώς τονίζει η Εκκλησία στην Υμνολογία της, η οποία λέει: "Την πάσαν ελπίδα μου σε Σε ανατίθημι. Μήτερ του Θεού φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου".

Πραγματικά, κανείς πιστός δεν φεύγει ποτέ αβοήθητος και απελπισμένος από κοντά Της, σύμφωνα με τη διαβεβαίωση της Εκκλησίας, η οποία βεβαιώνει ότι ότι "Ουδείς προστρέχων προς Αυτήν κατησχυμένος απ Αυτής εκπορεύεται, αλλά λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως...". Γι αυτό δεν υπάρχει πιστός, ο οποίος, ιδιαίτερα κατά τις ώρες της ανάγκης του, δεν ψιθυρίζει προς Αυτήν το: "Παναγία μου, βοήθησέ με".