Βαδίζοντας «Στα χνάρια των Φιλικών», μέσα από την «Πόρτα του Χρόνου και της Ιστορίας», ο Νικόλας -και μαζί του ο αναγνώστης- γνωρίζει από κοντά τους μεγάλους πρωτεργάτες της Λευτεριάς μας από την παιδική τους ηλικία. Γεύεται την πίκρα της σκλαβιάς τους, μοιράζεται το φόβο και τον κατατρεγμό τους από τους τυράννους και παίρνει μαζί τους το δρόμο του ξεριζωμού και της ξενιτιάς. Και έχοντας έτσι συμμεριστεί την πικρή παιδική τους ηλικία, μπορεί να κατανοήσει -όταν τους ξανασυναντά, άντρες πια μα πάντα σκλάβους και ξενιτεμένους- πώς μπόρεσαν εκείνοι οι απλοί άνθρωποι να τολμήσουν ό,τι δεν μπόρεσαν οι ισχυροί και οι μεγάλοι της εποχής τους: Να ορθώσουν το ανάστημά τους στον κατακτητή, να βάλουν φωτιά στα μπαρούτια και στις ψυχές των ραγιάδων και να φέρουν την πολυπόθητη Λευτεριά στην Πατρίδα μας. Αυτούς τους ταπεινούς ανθρώπους μα απαράμιλλους ήρωες, γνωρίζουμε, αγαπάμε και τιμούμε, ακολουθώντας τα χνάρια τους από την παιδική τους ηλικία μέχρι την μεγάλη ώρα της φοβερής τους απόφασης που χώρεσε σε μία μόνο φράση: «΄Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΄Η ΘΑΝΑΤΟΣ ».