Όταν μετακομίσαμε στη Γουέστ Βιρτζίνια λίγο πριν από την αποφοίτησή μου, αναγκάστηκα να συμβιβαστώ με τη βαριά προφορά, τη δύσκολη πρόσβαση στο ίντερνετ και ένα σωρό άλλες βαρετές καταστάσεις μέχρι που… εντόπισα τον πανύψηλο γείτονά μου με τα καταπράσινα μάτια. Τα πράγματα έδειχναν ότι θα εξελιχθούν καλά.
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ
Ο Ντίμον είναι εξοργιστικός. Αλαζόνας. Δεν τα πάμε καλά. Καθόλου. Αλλά όταν ένας ξένος μου επιτίθεται και ο Ντίμον παγώνει κυριολεκτικά τον χρόνο με ένα κούνημα του χεριού του, κάτι απίστευτο συμβαίνει.
Ο ΚΑΥΤΟΣ ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ
Καλά ακούσατε. Εξωγήινος. Ο Ντίμον και η αδελφή του έχουν ένα σωρό εχθρούς που επιδιώκουν να κλέψουν τις δυνάμεις τους. Ο μόνος τρόπος να βγω ζωντανή από όλο αυτό είναι να μείνω όσο πιο κοντά στον Ντίμον γίνεται.
ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΠΡΟΛΑΒΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΩ ΕΓΩ ΠΡΩΤΗ