Στις «Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής», ο Νίκος Ζώρης με εκλεπτυσμένη ευαισθησία, με διεισδυτική ματιά, με εικονοπλαστική δύναμη, με βαθύ ανθρωπισμό, αποτυπώνει τις λιακάδες και τις συννεφιές της ζωής μας, τα δρώντα και τα δρώμενα, τα ανείπωτα και τα ανείδωτα, μέσα από εναλλασσόμενα συναισθήματα αισιοδοξίας, αμφιβολίας, αδημονίας, απογοήτευσης, νοσταλγίας, δικαίωσης.

Σκιαγραφεί τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές, καυτηριάζοντας την κοινωνική υποκρισία ή υμνώντας το μεγαλείο των απλών ανθρώπων μπροστά στις προκλήσεις της ζωής. Και τότε προβάλλουν μπρος του εικόνες, πρόσωπα, καταστάσεις, εποχές. Κι άλλοτε νιώθει σα να βγαίνει σε ξάγναντα που λάμπουν στο φως, άλλοτε σα να μπαίνει σε κατώγια που 'ναι βυθισμένα στο σκοτάδι.

Με απογειώσεις της φαντασίας, με εκστασιασμένη την ψυχή και άγρυπνα τα μάτια του λογισμού, παρατηρεί, καταγράφει, ψέγει, επαινεί, θυμάται, αναπολεί, δίνοντας αφορμή στον αναγνώστη να στοχαστεί, να κρίνει, να προβληματιστεί, να νοσταλγήσει, να συγκινηθεί.