Πρόκειται για μελέτη που πραγματεύεται συνοπτικά το ιδιωτικό ναυτικό δίκαιο σε πλήρη έκταση.

Εκκινεί από την ένταξη του ναυτικού δικαίου εντός του καθ'όλου δικαιικού συστήματος και ακολουθεί η πραγμάτευση των εννόμων σχέσεων που δημιουργούνται από την εκμετάλλευση του πλοίου με ιδιαίτερη έμφαση στους θεσμούς της ναυτικής πίστης και του περιορισμού ευθύνης. Κατόπιν ακολουθεί ο πυρήνας της πραγματείας που είναι η ναύλωση σε ευρεία έννοια του πλοίου. Υιοθετείται η κλασική τριχοτόμηση που επιφυλάσσει ο Κώδικας Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου, όπου υπάγονται η ναύλωση σε στενή έννοια, η θαλάσσια μεταφορά πραγμάτων και η μεταφορά επιβάτη, ιδίως μετά την επίδραση που υπέστη από το ενωσιακό δίκαιο. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην κατ' άρθρον ερμηνεία των Κανόνων Χάγης-Βίσμπυ, η οποία αποπειράται να εντάξει στην ελληνική έννομη τάξη το αγγλοσαξονικής προέλευσης κανονιστικό πλέγμα, λαμβανομένης υπόψη της ερμηνείας που επεφύλαξε η ελληνική νομολογία σ' αυτούς από το 1993 και εντεύθεν. Η μελέτη καταλήγει με τη συνοπτική σκιαγράφηση των θεσμών της κοινής αβαρίας και της επιθαλάσσιας αρωγής και διάσωσης.

Ο συνοπτικός τρόπος προσέγγισης καθιστά τη μελέτη απευθυντέα, τόσο σε πρακτικούς όσο και σε θεωρητικούς του ναυτικού δικαίου αλλά και στον Έλληνα δικαστή που “κατατρίβεται” με ναυτικές διαφορές.