Η Δωδέκατη Nύχτα, γραμμένη κάπου μεταξύ 1601 και 1602, είναι μία από τις πιο δημοφιλείς κωμωδίες του Σαίξπηρ. Από μία άποψη, η δημοτικότητα αυτή δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς το έργο προσφέρει μια μεγάλη ποικιλία κωμικών καταστάσεων, άλλοτε διακριτικών, άλλοτε περισσότερο έντονων, άλλοτε εφευρετικών και άλλοτε γελοίων.

Το έργο, όμως, εμπεριέχει επίσης σκοτεινά και μελαγχολικά στοιχεία. Ίσως, όμως, είναι ακριβώς αυτός ο συνδυασμός του φωτεινού με το σκοτεινό, του εύθυμου με τη μελαγχολία, της αρμονίας με το φάλτσο, που έχουν καταστήσει το έργο τόσο δημοφιλές.

Σαν το μυαλό του Ορσίνο, όπως περιγράφεται από τον Φέστε, έτσι και το έργο μοιάζει με το οπάλιο: γοητευτικά ιριδίζον και γεμάτο μεταβαλλόμενους χρωματικούς τόνους. Αυτό το κιαροσκούρο σε συνδυασμό με τη γλυκόπικρη ατμόσφαιρα, κάνουν την φανταστική Ιλλυρία της κωμωδίας να αναμειχθεί με γνωστές σε εμάς και όχι πάντα τόσο άνετες πραγματικότητες.